ارزیابی شاخص dmft در بررسی وضعیت بهداشت دهان و دندان بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور

زمینه و هدف: تالاسمی شایع ترین بیماری ارثی دنیا بوده که به دلیل شیوع زیاد در ایران یکی از مشکلات بهداشتی ـ درمانی محسوب می شود. متأسفانه مشکلات دهان و دندان در بیماران تالاسمی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت بهداشت دهان و دندان بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور در شهر قزوین در سال 1391 انجام شد. روش اجرا: در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی، کلیه بیماران تالاسمی ماژور استان قزوین که دارای معیارهای ورود بودند به روش سرشماری وارد پژوهش شدند. از روش های معاینه، مصاحبه دارای ساختار و مطالعه پرونده ها استفاده شد. بیماران توسط دندانپزشک معاینه شده و شاخص dmf ثبت گردید. روایی و پایایی ابزار مورد بررسی و تأیید قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی به وسیله نرم افزارspss16  استفاده شد. یافته ها: اکثریت واحدهای پژوهش مونث(2/61%) و سابقه تزریق خون داشتند(3/67%). اغلب واحدها (7/83%) سابقه مراجعه به دندانپزشک را نداشته و 6/77% آنان مسواک نمی زدند. 5/73% واحدهای پژوهش دارای درجات مختلفی از پوسیدگی دندان بودند که شاخص dmf در واحدها نیز 57% بود بطوریکه تعداد دفعات مسواک زدن یکی از عوامل مرتبط با این شاخص بود(p<0.05). ازمیان متغیرهای دموگرافیک سن ارتباط مثبت و معناداری با پوسیدگی دندان داشت (p<0.05). نتیجه گیری: با پیشرفت روش های تشخیصی ـ درمانی، طول عمر این بیماران رو به افزایش است. استنباط از یافته های این پژوهش این است که، بیماران تالاسمی نسبت به افراد سالم مشکلات شدیدتری داشته و بایستی شاخص های بهداشتی از جمله شاخص وضعیت بهداشت دهان و دندان در آنان بهبود یابد.